از میان مکان‌های دیگر سل خارج ریوی به دستگاه ادراری تناسلی (در سل ادراری تناسلی)، استخوان‌ها و مفاصل (در سل ستون فقرات) نیز می‌توان اشاره کرد. هنگامی که این بیماری در استخوان هم گسترش می‌یابد، آن را به عنوان «سل استخوانی» نیز می‌شناسند[۱۵] که نوعی از استئومیلیت (کورک استخوانی) می‌باشد.
مسبح فاضل گفت: ۱۴۰۲/۱۲/۱۶ در ۹:۱۵ ب٫ظ مدتی است سرم زخم شده و‌مقاوم به درمان در ازمایش حساسیت به گلوتن نشون نداده ولی خودم متوجه شدم با خوردن مواد دارای گلوتن زخمها بدتر میشن واحساس خفگی می کنم .
سل به عنوان یکی از بیماری‌های التهابی گرانولومــاتوز دسته‌بندی میشود. ماکروفاژها، لنفوسیت‌ها تی، لنفوسیت‌ها بی و فیبروبلاست‌ها از جمله سلول‌هایی هستند که جمع می‌شوند تا گرانولوم‌ها را تشکیل دهند. لنفوسیت‌ها، ماکروفاژهای آلوده را احاطه می‌کنند. گرانولوم از انتشار میکوباکتری‌ها جلوگیری کرده و یک محیط محلی را برای تعامل سلول‌های سیستم ایمنی بدن فراهم می‌نماید.
○ ابتلا به دیابت، بیماری کلیوی مرحله نهایی یا برخی سرطان‌ها
● برخی از افرادی که به مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مبتلا می‌شوند - باکتری عامل سل - علائم خاصی را تجربه نمی‌کنند.
یک عفونت کانون سیمون به‌طور معمول در بالای ریه دیده میشود.[۴۷] این انتقال خونی می‌تواند بیماری را به محل‌های دورتر از جمله غدد لنفاوی محیطی، کلیه‌ها، مغز و استخوان‌ها نیز گسترش دهد.[۱][۴۸] سل بر تمام قسمت‌های بدن تأثیر می‌گذارد، هر چند به دلایل نامعلوم به ندرت قلب، عضلات اسکلتی، لوزالمعده یا تیروئید را تحت تأثیر قرار می‌دهد.[۴۹]
● داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند نیز می‌توانند افراد را در معرض خطر ابتلا به بیماری سل فعال قرار دهند.
علیرضا افتخاری مرد هزار چهره موسیقی ایران کنار دختران جذابش+ عکس و بیوگرافی
فردین گفت: ۱۴۰۲/۱۲/۰۶ در ۴:۱۶ ب٫ظ سلام من قبلااگه بگم بخاطراین بیماری چقدرزجرکشیدم باورنمیکنیدچون تشخیص ندادم مریضیم چیه اماالان بارعایت کردن موادغذایم هیچ مشکلی ندارم وخیلی هم خوشحالم
ممکن است هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها از ورود عامل باکتریایی این بیماری به بدن گذشته باشد که خودش را نشان دهد.
گندم سیاه (چاودار) نیز حاوی گلوتن هستند. علاوه بر این گلوتن نیز می‌تواند در غذاها، داروها و محصولات غیرغذایی از جمله: نگهدارنده‌ها و تثبیت‌کننده‌های مواد غذایی
در سال ۱۹۴۶، تولید آنتی‌بیوتیک استرپتومایسین، درمان مؤثر و درمان سل را به یک واقعیت تبدیل کرد. قبل از اینکه این دارو معرفی شود، تنها درمان به جز آسایشگاه‌ها مداخله جراحی بود. روش پنوموتوراکس، ریه آلوده را کلاپس و بی‌حرکت می‌کرد تا به آن «استراحت» دهد و امکان درمان ضایعات سلی را فراهم نماید.[۱۱۲] پیدایشسل مقاوم به چند دارو، دوباره جراحی را به عنوان گزینه‌ای از استانداردهای قابل‌قبول مراقبت در درمان عفونت سل معرفی کرد. مداخلات جراحی کنونی شامل حذف پاتولوژیک حفره‌های قفسه سینه (تاول) در ریه‌ها برای کاهش تعداد باکتری‌ها و برای افزایش در معرض دارو قرار گرفتن باکتری‌های باقی‌مانده در جریان خون می‌باشد.
با این حال، این بیماری یک تهدید قابل توجه برای بهداشت عمومی باقی ماند. هنگامی که شورای تحقیقات پزشکی بریتانیا در سال ۱۹۱۳ بیماری سل استخوان تشکیل شد، تمرکز اولیه آن، تحقیقات بر سل بود.[۱۱۱]
در سال ۲۰۰۷، کشور دارای بیشترین میزان شیوع تخمینی سل، سوازیلند با ۱٬۲۰۰ مورد در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر بود. هند در کل بیشترین میزان شیوع را با ۲٫۰ میلیون مورد جدید داشت.